Oranje-Nassau
Het Nederlandse Koninklijk Huis is het Huis Oranje-Nassau. De geschiedenis van dit Huis is sinds de vijftiende eeuw nauw verbonden met die van Nederland. Vanaf die tijd leveren de Oranjes als stadhouders, koningen en koninginnen een belangrijke bijdrage aan het bestuur van Nederland.
De band tussen het Huis Nassau en Nederland ontstaat in 1403. Graaf Engelbrecht I van Nassau trouwt in dat jaar met Johanna van Polanen, vrouwe van Breda. Door hun groeiend familiebezit behoren de Bredase Nassaus al snel tot de hoogste edelen van ons land.
De Bredase Nassaus krijgen steeds belangrijkere functies toebedeeld van de Bourgondische en Habsburgse hertogen, die grote delen van de Nederlanden als landheren besturen. Zo bekleedt Graaf Hendrik III van Nassau (1483-1538) hoge burgerlijke en militaire ambten en is hij betrokken bij de opvoeding van Keizer Karel V.
Graaf Hendrik III trouwt met de Bourgondische edelvrouwe Claudia van Chalon. Hun zoon, René van Chalon, erft het soevereine prinsdom Orange van zijn oom Philibert van Chalon. Als René in 1544 kinderloos sterft laat hij zijn bezittingen na aan zijn Duitse neef Willem van Nassau (1533-1584), later bekend als Willem van Oranje en Prins Willem I.
Willem van Oranje is de stamvader van het Huis Oranje-Nassau.
Het Prinsdom Orange en het Hertogdom Nassau
Orange ligt in het zuiden van Frankrijk en was sinds 1163 een prinsdom in handen van het Huis van Chalon. Hier komen ook de wapenspreuk 'Je maintiendrai' en de jachthoorn vandaan, die nog steeds in het wapen van de Oranjes staat. Het prinsdom Orange is in de 18e eeuw opgegaan in Frankrijk. Wel is het sinds 1963 lid van de Unie van Oranjesteden.
Nassau is een voormalig Duits graafschap. Later wordt het een vorstendom en tenslotte een hertogdom. Het Huis Nassau had twee takken: de Ottoonse en de Walramse lijn. Het Huis Oranje-Nassau stamt af van de Ottoonse lijn, de groothertogelijke familie van Luxemburg van de Walramse lijn.