Jeugd en carrière
Toen zijn neef René van Chalon in 1544 stierf, woonde Willem nog bij zijn ouders.
Willem mocht van Keizer Karel V de erfenis van zijn neef aanvaarden. De Keizer stelde wel als voorwaarde dat Willem zijn opvoeding voltooide aan het Keizerlijke hof in Brussel. Ook moest hij katholiek worden opgevoed. Willems Lutherse ouders stemden daarmee in. Vanaf dat moment was Willem de Prins van Oranje.
Keizer Karel V raakte zeer gesteld op de jonge Prins, die mede daardoor snel carrière maakte. De opvolger van Karel V, Koning Filips II van Spanje als Heer der Nederlanden, benoemde Willem in 1559 tot stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht.
Daarna verslechterde de verhouding tussen beiden snel. Willem van Oranje had moeite met de Brusselse centralisatiepolitiek. Bovendien steunde hij de vervolging van de protestanten door Spanje niet. Op 10 juli 1584 werd Prins Willem I in Delft vermoord door Balthasar Gerards.
Titels
Willem van Oranje wordt ook wel 'Vader des Vaderlands' genoemd. Zijn bijnaam was Willem de Zwijger, niet omdat hij weinig zei, maar omdat hij nooit het achterste van zijn tong liet zien.
Zijn officiële titels waren: Willem I, Prins van Oranje, Graaf van Nassau, Katzelnbogen, Vianden, Dietz, Buren, Lingen en Leerdam, Markies van Veere en Bergen op Zoom, Burggraaf van Antwerpen, Baron van Breda, IJsselstein, Diest en Cuyck.