Toelichting van Koning Willem-Alexander over het gebruik van de Gouden Koets
Onze geschiedenis bevat veel om trots op te zijn. Tegelijkertijd biedt ze ook leerstof om fouten te erkennen en in de toekomst te vermijden.
We kunnen het verleden niet herschrijven. We kunnen wel samen proberen ermee in het reine te komen. Dat geldt ook voor het koloniale verleden.
Het heeft geen zin om wat gebeurd is door de bril van onze tijd te veroordelen en te diskwalificeren. Simpelweg historische objecten en symbolen verbannen is beslist ook geen oplossing.
In plaats daarvan is een gezamenlijke inspanning nodig die dieper gaat en langer duurt. Een inspanning die ons verbindt in plaats van verdeelt.
Sinds juni vorig jaar is de gerestaureerde Gouden Koets te zien in het Amsterdam Museum. Aan die expositie komt in februari een einde.
De Gouden Koets zal pas weer kunnen rijden als Nederland daar klaar voor is. En dat is nu niet het geval.
Alle burgers van dit land moeten het gevoel kunnen hebben dat ze gelijkwaardig zijn en eerlijke kansen krijgen. Iedereen moet zich deelgenoot kunnen voelen van wat in ons land is opgebouwd en daar trots op kunnen zijn. Ook de Nederlanders met voorouders die onvrij waren in de Oost of de West.
Alleen met mooie wetten, zoals artikel 1 van de Grondwet, zijn we er niet. Zolang er mensen in Nederland leven die dagelijks de pijn van discriminatie voelen, werpt het verleden nog zijn schaduw over onze tijd en is het nog niet voorbij.
Naar elkaar luisteren en begrip opbrengen voor elkaar, zijn wezenlijke voorwaarden om tot verzoening te komen en pijn in de ziel van mensen weg te nemen.
Ik weet dat wij daartoe in staat zijn, ook al is het een lange en moeilijke weg. Ik begrijp heel goed de uiteenlopende gevoelens van eenieder. Alleen als we deze weg tot verzoening samen afleggen, kan de Gouden Koets weer rijden op Prinsjesdag, de dag waarop we onze democratie en onze verbondenheid als Nederlanders vieren.